Achteraf vraag ik mijzelf ook wel af hoe iemand erbij komt om twee keer naar Zwitserland te vliegen voor een auditie van een compleet onbekende nieuwe musical.

Dat Matthias Davids dit stuk ging regisseren speelde natuurlijk wel een grote rol. Uiteindelijk is het een van de leukste producties ooit geworden.

Geld speelde niet zo’n rol in het geheel, mede door het ombouwen van een oude treinfabriek in een theater liepen de basisinvesteringen naar de 20 miljoen glimmende Zwitserse franken. 

Werken met de vriendenclub van Schöne und das Biest, m’n maatjes Aris, lada,

Kerstin en stagemanager Andy was een feest.

We woonde allemaal in het zelfde blok dus de feestjes waren ontelbaar.

Zürich is een schitterende stad, en voor de inwoners van dit niet zo musical georiënteerde gebied tussen de bergen was Deep al snel een begrip.

Hoewel de kostuums en het decor een kindersprookje doet vermoeden, was Deep vooral een politiek getint verhaal.

En dan die MakeUp. Voor Skalian, de playboy prinsenvis, zat ik dagelijks meer dan twee uur in de “Maske”. Dat meestal na de tweede scène alles was doorgezweet tot een mooie egale oranje kleur zal wel aan mijn Hollandse chauvinisme liggen.....